Ergens tussen kerst en oudjaar liep er een vlieg op de badrand. Het lukte Gert om ze te pletten tussen duim en wijsvinger. Instinctief bracht hij zijn vingers naar zijn mond om ze af te lekken. Het smaakte niet eens zo slecht.
En nu, wat zou hij doen. Gert wist het niet zo goed.
Hij zette zich aan tafel en keek minutenlang naar het water in de vaas, dat wiegde op het ritme van zijn gedachten. Hij kon nu enkel nog naar dat water kijken. Het vulde zijn hoofd, het werd zijn enige gedachte. Het water bewoog niet meer - Gert vergat te ademen - het water rimpelde een laatste keer toen zijn hoofd op tafel viel.
Zou het zo voelen om dood te zijn? Gert vond het maar niets, hij was noch gelukkig, noch ongelukkig. Het was onbeschrijflijk saai, hij kon echt niet dood zijn, dat kan enkel het leven zijn.
Hij stond op en wist nog steeds niet wat te doen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten