het compromis I

Zijn nieuwe snoeischaar lag klaar op de keukentafel. Zijn vrouw was haar strijkijzer aan het schoonmaken, dat rook hij aan de indringende geur die het witte staafje ontketende in aanraking met het hete oppervlak. Hij zou roepen dat hij even in de tuin zou werken, hij zou het nog eens moeten herhalen, want Mariette hoorde wel, maar verstond moeilijk. Mariette zou veel te hard terugroepen dat hij verdorie beter met zijn tuin was getrouwd. Hij besloot niets te zeggen, om niet in de verleiding te raken die vuile tong tot aan haar huig af te snoeien.

Sinds enkele jaren omkleedde hij zich in de garage, zodat hij niet met zijn vuile schoenen de trap op moest na het tuinwerk. Hij had zijn overall nog maar net aan en kreeg al een klein schuldgevoel dat hij niets had laten weten. Hij knipperde een paar keer met de nieuwe schaar, een imaginaire buxus was weer netjes gekapt. Tevreden over zijn behendigheid wendde hij zich tot de taxushaag die sinds vorige week nog maar weinig was gegroeid. Veertien minuten later was de haag weer in perfecte toestand. Hij ging terug naar binnen.

Mariette dronk een senseo in de keuken en vroeg waar hij was geweest. "Ik kom juust van Torremolinos waar ik Gina van hiernevest haar moeder in haren bruinen heb gepakt." Mariette knorde van het lachen en vroeg of hij ook een koffie wilde.

Ze waren gelukkig getrouwd, hij, Mariette en zijn tuin.

les apparences

Juanita wandelde met licht versnelde pas door de centrumstraten. Sinds ze veertig was geworden wandelde ze altijd zo. Hoe sneller ik loop, hoe minder tijd de mensen hebben om goed naar me te kijken. Je kon zien dat ze vroeger erg mooi was geweest, minstens de tweedemooiste van de klas. De tweede helft van haar leven was niet hard geweest, maar ook niet plezant. Bittere groeven deelden haar gezicht in stukken, een slecht examen van een student anatomie.

Ze kocht graag boeken omdat die er met ouder worden dikwijls beter uitzien. Gisteren had ze een oud grammaticaboek Frans aangeschaft toen ze op straat een modeshow passeerde. Haar pas vertraagde, haar nieuwsgierigheid won het van haar gène, ze stopte en keek.

Aan de overkant zat een jonge man. Hij had de haastige dame enkele seconden daarvoor opgemerkt. Hij zag lange zwarte dunne haarslierten, ongelijkmatig verdeeld over een licht gebogen rug en een verdroogde boezem. Omdat ze twee zakken droeg probeerde ze het uit haar ogen te krijgen door de juiste wind te vangen. Tijdens die onelegante bewegingen merkte ze de blik van de man. Ze draaide zich om, twijfelde, keek nog één keer en liep snel weg.

Daar had ze instantspijt van, die man zal me nu wel een rare vinden, een vergane glorie getikt door een molen. Ze had zijn gedachten gelezen.

misschien was ik beter op café geweest vanavond ofte plan B

Aan de rand van het parket ligt een plankje los. Bij het stofzuigen hangt het soms aan mijn dyson, ik ben daar niet kwaad voor. Ik pluk het eraf en duw het weer tussen de andere planken. Van al dat losliggen is het zodanig beschadigd dat het er zich binnen enkele minuten weer uitperst. Het is geen deel meer van het parket. Een eigenzinnig stuk hout dat toevallig op een visgraatparketplank lijkt. Soms denk ik dat ik het maar eens moet vastlijmen, maar ge kunt daar toch moeilijk een ganse eenheid lijm voor kopen.

Waarom ligt ge daar?

- Ik zou niet weten waar ik anders moet liggen, zoudt ge mij willen inkaderen?

Daar had ik nog niet aan gedacht, ik denk niet dat ik dat ga doen. Maar wat waart ge van plan toen ge besliste los te komen?

- Dat was net mijn plan. En kijk, het is gelukt.

En nu?

De plank zwijgt. Ik had moeten weten dat planken meestal niet veel van zeg zijn. De mensen zeggen altijd dat ge een plan A en een plan B moet hebben, voor als plan A niet lukt. Dan wordt plan B, plan A. Maar wat gebeurt er met plan B als plan A wel is gelukt?

popcorn

In het begin had alles ok geleken. Het was nog niet zo erg dat ze naar de sterren ging kijken om te zien of ze goed stonden, maar er was iets gezaaid. Ze hoopte minstens een pompoenplant, die groeien snel en geven veel en dikke vruchten. Toen er na enige tijd niks uit de grond kwam - was het een fout seizoen of de onvruchtbare grond - hoopte ze nog op een laatbloeier. Hoe langer het ontkiemen duurde, hoe groter haar verlangen naar sappige happen. De sterrenstanden kende ze ondertussen al van buiten.

Helaas, hij was de koning der neutralisatie. Elke passionele aanval werd afgeblokt door sympathieke, doch ondubbelzinnige wederwoorden. Het is de ondraaglijkste manier van ongeveinsde vriendelijkheid.

In een bui - eindelijk regen! - van woeste frustratie, gefrustreerde woede, keerde ze de grond om greep het zaad, nog steeds zaad, eruit en smeet het in een pan op hoog vuur. Dat doen ze met alle slechteriken.

Plop

Een lekkere boeman voor bij de film.

Maar hij was toch lekker.

slaap zacht

Nathalie ging met een vol gemoed slapen. Ze knuste haar hoofd tussen twee kussens in en duwde haar buik tegen de matras. Haar warmte vulde de onderdekense ruimte, haar dromen verstikten de slaapkamer. In de woestijn tussen denken en doen zouden morgen weer duizenden doden liggen.