In het begin had alles ok geleken. Het was nog niet zo erg dat ze naar de sterren ging kijken om te zien of ze goed stonden, maar er was iets gezaaid. Ze hoopte minstens een pompoenplant, die groeien snel en geven veel en dikke vruchten. Toen er na enige tijd niks uit de grond kwam - was het een fout seizoen of de onvruchtbare grond - hoopte ze nog op een laatbloeier. Hoe langer het ontkiemen duurde, hoe groter haar verlangen naar sappige happen. De sterrenstanden kende ze ondertussen al van buiten.
Helaas, hij was de koning der neutralisatie. Elke passionele aanval werd afgeblokt door sympathieke, doch ondubbelzinnige wederwoorden. Het is de ondraaglijkste manier van ongeveinsde vriendelijkheid.
In een bui - eindelijk regen! - van woeste frustratie, gefrustreerde woede, keerde ze de grond om greep het zaad, nog steeds zaad, eruit en smeet het in een pan op hoog vuur. Dat doen ze met alle slechteriken.
Plop
Een lekkere boeman voor bij de film.
Maar hij was toch lekker.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten