Nathalie ging met een vol gemoed slapen. Ze knuste haar hoofd tussen twee kussens in en duwde haar buik tegen de matras. Haar warmte vulde de onderdekense ruimte, haar dromen verstikten de slaapkamer. In de woestijn tussen denken en doen zouden morgen weer duizenden doden liggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten