het compromis I

Zijn nieuwe snoeischaar lag klaar op de keukentafel. Zijn vrouw was haar strijkijzer aan het schoonmaken, dat rook hij aan de indringende geur die het witte staafje ontketende in aanraking met het hete oppervlak. Hij zou roepen dat hij even in de tuin zou werken, hij zou het nog eens moeten herhalen, want Mariette hoorde wel, maar verstond moeilijk. Mariette zou veel te hard terugroepen dat hij verdorie beter met zijn tuin was getrouwd. Hij besloot niets te zeggen, om niet in de verleiding te raken die vuile tong tot aan haar huig af te snoeien.

Sinds enkele jaren omkleedde hij zich in de garage, zodat hij niet met zijn vuile schoenen de trap op moest na het tuinwerk. Hij had zijn overall nog maar net aan en kreeg al een klein schuldgevoel dat hij niets had laten weten. Hij knipperde een paar keer met de nieuwe schaar, een imaginaire buxus was weer netjes gekapt. Tevreden over zijn behendigheid wendde hij zich tot de taxushaag die sinds vorige week nog maar weinig was gegroeid. Veertien minuten later was de haag weer in perfecte toestand. Hij ging terug naar binnen.

Mariette dronk een senseo in de keuken en vroeg waar hij was geweest. "Ik kom juust van Torremolinos waar ik Gina van hiernevest haar moeder in haren bruinen heb gepakt." Mariette knorde van het lachen en vroeg of hij ook een koffie wilde.

Ze waren gelukkig getrouwd, hij, Mariette en zijn tuin.