het fatsoen III

Het is onfatsoenlijk de echte namen te gebruiken van mensen waarover ge het wilt hebben, maar ik doe het toch. Nu ik zo denk dat ik dit hier later nog eens zal herlezen (waarschijnlijk meerdere malen), wil ik liever niet terugdenken aan het reële moment dat me ertoe aanzette dit te schrijven. Mocht ik dan een alias gebruiken, zou ik dan minder snel terugdenken aan de persoon wie ik met die alias aanduid, of zijn alias en echte naam in deze situatie gelijk? Dat valt niet zomaar eens snel uit te testen, maar het is wel belangrijk. Als het om het even is, gebruik ik liever de echte naam. Nu weet ik het niet, maar binnen enkele jaren zal ik u zeggen of ik door het lezen van 'het fatsoen III' terugdenk aan de persoon van de alias. Een alias die er evenwel nooit is geweest. Dit zijn woorden met een toekomst.

het fatsoen II

"Fatsoeneert u toch eens, zei Magda tegen haar tweede dochter, ge loopt erbij gelijk nen straatloper. Maar ik loop toch graag op straat. Ja, da's waar, ik bedoel dat ge der gemeen uit ziet zo, precies of ge hebt genen nagel om aan uw gat te scharten. Ja maar mama, die dreadlocks was ik wel elke dag hoor. Maar 't is toch niet omdat ge van die dretsloks hebt, dat ge thaise zijpbroeken moet dragen met rafelige randen en van die gebatikte Xlarge T-shirts, ge ziet bijna niet dat ge borsten hebt. Ah zo, uw borsten tonen, is dat wel fatsoenlijk dan?
Magda deed snel haar blouse open en haalde haar doorhangende borsten uit haar bh: "Kom, we gaan naar de Carrefour!"

het fatsoen I

Hij was geen moraalridder, hij had nog nooit gevochten en een paard berijden kon hij ook niet, maar hield wel van fatsoen.
1. Uiterlijk fatsoen, waar ik u een paar voorbeelden van ga geven:
- niet spuwen op straat, tenzij ge een hele vuile groene of gele hebt die ge bij voorkeur in het rioolgat mikt
- uw coiffuur moet niet gecoiffeerd zijn, maar ge moet uw haar verzorgen. Ge moet ten allen tijde voorkomen dat de mensen zeggen dat ze frieten in uw haar kunnen bakken
- het is aan te raden dat ge uw tanden des avonds ook poetst, maar lukt het eens niet, dan moet ge ze toch zeker des morgens kuisen
- boeren en scheten mag bij mensen waarbij ge u op uw gemak voelt, of die dat gewoon zijn van u, maar bij nieuwe mensen liefst niet, als er toch een ontsnapt, doet ge alsof ge dat heel erg vindt, geen vettige luidkeelse lach bij dergelijk voorval
- etensresten horen in uw lichaam en niet erop

Dat zijn zo een paar voorbeelden, ge ziet dat hij niet extreem is.