Appelboor

Soms voelt het alsof uw hart een appel is en dat ze er het klokhuis uitperforeren. Wat overblijft is een hart zonder klok. Ge hoort de seconden nog tikken, maar ge weet niet meer hoe laat het is. Uw bloed is gedesoriënteerd en gutst in willekeurige richtingen, uw hoofd zit vol en plots leeg. Vol en leeg, ge krijgt geen twee gedachten aan elkaar, noch hebt ge zin om naar de bakker te gaan om een brood te halen. De sofa zit oncomfortabel, de televisie stoort u, maar ge hebt schrik van de stilte mocht ge hem uitzetten. Ge gaat naar het toilet zonder dat ge moet, ge zet u neer en ge steekt uw gezicht in uw handen. Ge valt efkens in slaap, maar uw koud achterste wekt u alras. Ge trekt uw broek aan en ge wast uw handen. Ge hadt uzelf al gezien in uw ooghoek, nu kijkt ge naar uzelf en ge vindt dat ge een aansteller zijt. Vannacht hebt ge geen dromen verdiend.