Het aanschouwen van dergelijk spektakel verzekerde hem ervan dat alle twijfels omtrent het spontane voltrekken van zijn levensdoelen volstrekt overbodig waren geweest. Alweer een stap verder, dichterbij. In de onvoltooid toekomende tijd zou hij zich blijven herinneren dat de tijd niet naar hem toekwam, maar dat hij met zelfzekere pas de tijd tegemoet zou komen. Een magisch realistische bewustzijnsvorm maakte dat zijn amorfe verleden uiteindelijk gebald zou worden in een opblaasbaar heden. Mogelijkerwijs natuurlijk.
Met dank aan Anish Kapoor-
Geen opmerkingen:
Een reactie posten